Model układu słonecznego – Szwecja
Słońce w tej szwedzkiej konstelacji mieści się oczywiście w Sztokholmie. A jest nim największa kulista budowla na świecie – Ericsson Globe, zwana też Globen lub Stockholm Globe Arena. Ma średnicę 110 metrów i jest modelem kuli słonecznej w skali 1:20000000. Obiekt oczywiście jest nie tylko do podziwiania, ale służy pracowicie jako hala widowiskowa i sportowa. Odbywają się w niej koncerty, przedstawienia i, oczywiście, mecze hokeja.
Globen w Sztokholmie © iStock
Merkury i Wenus
Planeta Merkury znajduje się w tym modelu niemal trzy kilometry od Globen, w muzeum miejskim Sztokholmu. To taka 25 centymetrowa kula zaprojektowana przez artystę. Dalej na obszarze Sztokholmu, 5,5 km od Słońca, w Królewskim Instytucie Technologicznym, znajduje się 62 centymetrowy model Wenus.
Panorama Sztokholmu © iStock
Ziemia i Mars
Ziemia, czyli kula o średnicy 65 centymetrów znajduje się dwa kilometry dalej w Szwedzkim Muzeum Historii Naturalnej. Mamy tu oczywiście też model Księżyca. Mars to już przedmieścia Sztokholmu. Miedziana kula reprezentująca czerwoną planetę znajduje się w centrum handlowym Mörby Centrum.
Nocne niebo w okolicach Sztokholmu © iStock
Jowisz i Saturn
Jowisz, dla odmiany nie jest metalową kulą, lecz prawie siedmio-i-półmetrową konstrukcją z kwiatów umiejscowioną 40 km od Globen, w porcie lotniczym Arlanda. Ponad sześciometrowy wizerunek Saturna znajduje się w historycznej Uppsali, zaś modele jego księżyców porozmieszczane są po kampusach słynnego tamtejszego uniwersytetu.
Księżyc nad Sztokholmem © iStock
Uran i Neptun
Stalowy Uran o średnicy 2,6 m znajduje się w Lövstabruk – 146 km od Globen. Pięknym błękitnym światłem pochwalić się może model Neptuna, w miejscowości Söderhamn nad Zatoką Botnicką, 229 km na północ od centrum Układu.
Zatoka Botnicka, Szwecja © iStock
Pluton i inne ciała niebieskie
Obecna naukowa definicja Układu Słonecznego nie zalicza już Plutona do planet, ale jego model podobnie jak wielu innych ciał krążących wokół Słońca został przygotowany i umieszczony w odpowiedniej odległości na terenie Szwecji. Była najdalsza planeta wraz z jej księżycem – Charonem, znajduje się w miejscowości Delsbo, 300 km na północ od „Słońca”.
Panorama na Skovde, Szwecja © iStock
Modele ciał niebieskich Układu znajdziemy nie tylko na północ od Sztokholmu – np. Kometę Halleya (w czterech wersjach) znajdziemy w rejonie wielkich szwedzkich jezior. Zaś model inne słynnej komety – Swift Turtle znajduje się w Karlshamn na południowym wybrzeżu Szwecji. Granica Układu, czyli miejsce, w którym kończy się oddziaływanie promieniowania słonecznego zaplanowana jest we właściwym miejscu, w Kiruna, poza Kręgiem Polarnym, w miejscu, gdzie kończy się również Szwecja.
